pagi2 saat menata keperluan hari ini, sy benar2 shock ketika melihat STNK dan SIM C sy tak berada ditempat
dan lebih nyeseknya lagi, semalem waktu di jalan, sy krasa ada sesuatu yg jatoh, tp sy abaikan...ya sy abaikan (T_____T)!!
galaunya luar biasa...sedih, pengen nangis, tapi pada saat itu juga sy harus sgera fokus ke event hari ini
ibu...
adalah nama pertama tempat peraduan sy,
beliau memberi solusi yang luar biasa "segera diurus dan cari lagi"
subhanallah...sy pun menceritakan kondisi batin sy yg menangis
dn kembali lagi beliau mengatakan "kalo pengen nangis ya nangis aja, tapi kalo nangis barangnya apa bisa balik nok?"
sy mendapatkan kekuatan yg luar biasa utk kembali "berdiri" sejenak
kala itu juga yg sy pikirkan "tak ada waktu untuk sedih Gus!!!"
sy'pun menceritakan ke teman2 Racana "SIM sama STNK'q ilaaaang"
itu adalah ekspresi kesedihan sy(serius nih), tp entah kenapa setiap sy menceritakan itu, yg keluar dari bibir adalah senyum dan tawa,
dan itu membuat sy semakin memahami permasalahan,
semakin melihat realita,
semakin membuat sy harus kuat,
semakin membuat saya harus mencari solusi
(meskipun sisa2 tangisan batin tak dapat sy hindarkan T__T)
cerita sedih sy tak berujung disitu,, sore'nya helm sy yg ada di motor jg hilang ditelan bumi *WTF
aaaahh...sudahlah,,
menikmati takdir tak hanya dalam cerita kebahagiaan, tapi juga menikmatinya dalam kepedihan
jika berbicara ttg rizki Allah, sy akan berpikir, jatah sy baru segelas (dlm ukuran Allah)
dan sy akan meminta gelas baru yg lebih besar Ya Allah (manusia bebas meminta pd Allah, tak terkecuali sy...)
:-)
terimakasih Jend Pramono yg merasakan kehilangan melebihi sy, dan kata2mu "pasti ada jalan Gus"
tentu saja ada jalan Jend, kalau'pun tak ada jalan, sy akan buat jalan itu sendiri
kalaupun sy tak mampu, tanpa ijinmu, sy akan merengkuh tanganmu
hahahaaaa
-25Februari2012-
